драсё́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
драсё́н |
| Р. |
драсё́ну |
| Д. |
драсё́ну |
| В. |
драсё́н |
| Т. |
драсё́нам |
| М. |
драсё́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
драсён, -сёну, м.
Травяністая звычайна аднагадовая расліна сямейства драсёнавых.
|| прым. драсёнавы, -ая, -ае.
Д. парастак.
Сямейства драсёнавых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драсён, -сёну м., бот. горе́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
драсён, ‑у, м.
Аднагадовая і шматгадовая травяністая ці паўкустовая расліна сямейства грэчкавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Драсён ’расліна драсён’ (БРС, Шат., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.), дро́сень (Шат.), дро́сель, дро́сінь ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Назва гэта азначае расліну Polygonum L. і мае дакладныя адпаведнасці ва ўкр. дря́сен ’тс’ і серб.-харв. дресан. У іншых слав. мовах назвы фармальна адрозніваюцца: славац. rdesno, славен. rdésen і да т. п. Трубачоў (Эт. сл., 5, 110–111) выстаўляе прасл. зыходную праформу *drěstьnъ і лічыць, што гэта ад’ектыўнае вытворнае ад іншай назвы — прасл. *drěstъ (параўн. Мяркулава, Очерки, 41–42). Шматлікасць бел. форм у дыялектах тлумачыцца тым, што тут адбыліся фанетычныя змены, у прыватнасці дысіміляцыі (ці асіміляцыі?) плаўных: р — н > р — л.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
горе́ц бот. драсён, -сну́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дро́сень, дро́сель, дро́сінь ’драсён’. Гл. драсён.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спа́рта ‘драсён, Polygonum L.’ (Мат. Гом.). Відаць, да спор 1, але словаўтварэнне няяснае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рукць, ру́каць драсён, Polygonum L.’ (Сл. ПЗБ), рука́ць ’трава цвінтарэй’ (Сцяшк. Сл.). З літ. rū́gtis ’тс’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́барацень ’расліна драсён змяіны, Polygonum Bistorta’ (Кіс., Крывіч, 4). Няясна. Магчыма, ад абарот, абарачваць, таму што гэта расліна мае двойчы выгнутае карэнішча.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)