драпе́жніцкі, -ая, -ае.

1. гл. драпежнік.

2. перан. Шкодніцкі, заснаваны на асабістай выгадзе.

Драпежніцкае высяканне лесу.

Драпежніцкая лоўля рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драпе́жніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драпе́жніцкі драпе́жніцкая драпе́жніцкае драпе́жніцкія
Р. драпе́жніцкага драпе́жніцкай
драпе́жніцкае		 драпе́жніцкага драпе́жніцкіх
Д. драпе́жніцкаму драпе́жніцкай драпе́жніцкаму драпе́жніцкім
В. драпе́жніцкі (неадуш.)
драпе́жніцкага (адуш.)		 драпе́жніцкую драпе́жніцкае драпе́жніцкія (неадуш.)
драпе́жніцкіх (адуш.)
Т. драпе́жніцкім драпе́жніцкай
драпе́жніцкаю		 драпе́жніцкім драпе́жніцкімі
М. драпе́жніцкім драпе́жніцкай драпе́жніцкім драпе́жніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драпе́жніцкі прям., перен. хи́щнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драпе́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да драпежніка (у 1 знач.), уласцівы яму. Драпежніцкія воўчыя звычкі. Звярыны драпежніцкі нораў.

2. Накіраваны на захоп, аграбленне каго‑, чаго‑н. Драпежніцкая палітыка імперыялістаў.

3. Заснаваны на асабістай выгадзе; шкодніцкі, негаспадарлівы. Драпежніцкая высечка лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драпе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Драпежная жывёліна.

Лясныя драпежнікі.

2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. драпе́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хи́щнический драпе́жніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Драпе́жны ’драпежны’ (БРС, Нас., Касп., Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. drapieżny ’тс’ (запазычанне ўжо ў ст.-бел. мове, гл. Булыка, Запазыч., 101). З польск. мовы ўзяты і шматлікія вытворныя: драпе́жыць, драпе́жства (Нас.), драпе́жнік, драпе́жніцкі, драпе́жніцтва (БРС); яны вядомы і ў ст.-бел. мове (Булыка, там жа). Насуперак Трубачову (Эт. сл., 5, 102) ст.-рус. драпежити з’яўляецца звычайным паланізмам. Здаецца, Слаўскі (1, 161) лічыць бел. драпе́жны, драпе́жыць роднаснымі з польск. лексемамі, што вельмі няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)