дражлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дражлі́вы |
дражлі́вая |
дражлі́вае |
дражлі́выя |
| Р. |
дражлі́вага |
дражлі́вай
дражлі́вае |
дражлі́вага |
дражлі́вых |
| Д. |
дражлі́ваму |
дражлі́вай |
дражлі́ваму |
дражлі́вым |
| В. |
дражлі́вы (неадуш.)
дражлі́вага (адуш.) |
дражлі́вую |
дражлі́вае |
дражлі́выя (неадуш.)
дражлі́вых (адуш.) |
| Т. |
дражлі́вым |
дражлі́вай
дражлі́ваю |
дражлі́вым |
дражлі́вымі |
| М. |
дражлі́вым |
дражлі́вай |
дражлі́вым |
дражлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дражлі́вы разг. (задорный) дразня́щий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дражлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які дражніць, выклікае злосць. Калі сустракаліся цяпер [Ігнат і Лена] зрэдку, то ўжо не чулася ранейшага задзёрыстага, дражлівага: — Як пажывае шаноўны слесар таварыш Лагуцька? Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)