до́чачка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
до́чачка |
до́чачкі |
| Р. |
до́чачкі |
до́чачак |
| Д. |
до́чачцы |
до́чачкам |
| В. |
до́чачку |
до́чачак |
| Т. |
до́чачкай
до́чачкаю |
до́чачкамі |
| М. |
до́чачцы |
до́чачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ба́хаць 1, бах! ’бахаць, падаць і г. д.’, рус. ба́хать, ба́хнуть, бах, укр. бах, ба́хати, ба́хкати, польск. bachnąć, славац. bach, báchať і г. д. Гукапераймальнага паходжання, параўн. баба́х, бух. Гл. Шанскі, 1, Б, 59.
Ба́хаць 2 (дзіцячая лексіка) ’спаць’ (Бяльк., Янк. III), бах ’тс’ (Янк. III: Хадзі́, до́чачка, у люлю бах; хадзі́, до́нька, ба́хаць, ляж бах). Звязана з ба́хаць 1 (гл.). Першапачатковае значэнне: ’падаць (бахаць) у ложак, калыску’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)