до́нный до́нны;

до́нная у́дочка рыб. до́нная ву́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́нны до́нный;

~нная ры́ба — до́нная ры́ба;

~нная ву́да — до́нная у́дочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́нка ж. (донная удочка) до́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́нны до́нная до́ннае до́нныя
Р. до́ннага до́ннай
до́ннае		 до́ннага до́нных
Д. до́ннаму до́ннай до́ннаму до́нным
В. до́нны (неадуш.)
до́ннага (адуш.)		 до́нную до́ннае до́нныя (неадуш.)
до́нных (адуш.)
Т. до́нным до́ннай
до́ннаю		 до́нным до́ннымі
М. до́нным до́ннай до́нным до́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дна (у 1 знач.). Проба доннага грунту. // Які жыве або які знаходзіцца на дне. Донны лёд. Донная рыба. Донныя травы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Вуда для лоўлі рыбы са дна вадаёма; донная вуда. Ставіць донку. □ [Дзядзька] расказваў, як рыбачыў на лодцы і падчапіў на донку сома. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляжа́чка ’сіла, якая цягне да ляжання’ (Нас.), ’донная вуда з грузілам для лоўлі акунёў і яршоў’ (Дэмб. 2, Нар. Гом.). Укр. ле́жачки ’лежачы’, леже́чка ’вулей-ляжак’, рус. лежа́чка, в лежа́чку, лежа́чки ’лежачы’, ’хворая жанчына’, ’крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’, польск. leżączki ’лежачы’, leżoncka ’ляжанне’, чэш. ležečky, ležacky, ганацк. lʼežačky, славац. ležiačky ’лежачы’, славен. ležę̂cki, серб.-харв. лежећке ’тс’. Прасл. ležętjь‑ky ’лежачы’ (Слаўскі, 4, 195). Аб суфіксе прыслоўя ‑ky гл. Зубаты (1, 377). Аднак утварэнні з суфіксам ‑ьka незалежныя, магчыма, утвораныя пазней ад дзеепрыметнікаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)