до́льнік
‘від трохскладовага верша’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́льнік | ||
| до́льніка | до́льнікаў | |
| до́льніку | до́льнікам | |
| до́льнік | ||
| до́льнікам | до́льнікамі | |
| до́льніку | до́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
до́льнік
‘той, хто мае долю ў якой-н. справе’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| до́льнік | ||
| до́льніка | до́льнікаў | |
| до́льніку | до́льнікам | |
| до́льніка | до́льнікаў | |
| до́льнікам | до́льнікамі | |
| до́льніку | до́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)