до́льнік

‘той, хто мае долю ў якой-н. справе’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́льнік до́льнікі
Р. до́льніка до́льнікаў
Д. до́льніку до́льнікам
В. до́льніка до́льнікаў
Т. до́льнікам до́льнікамі
М. до́льніку до́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)