докати́ть сов., в разн. знач. дакаці́ць;

докати́ть бо́чку до скла́да дакаці́ць бо́чку да скла́да;

бы́стро докати́ть до го́рода ху́тка дакаці́ць да го́рада;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакаці́ць сов.

1. (катя, приблизить) докати́ть;

д. бо́чку да скле́па — докати́ть бо́чку до по́греба;

2. разг. (доехать) докати́ть;

д. да го́рада — докати́ть до го́рода

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дока́тывать несов. (к докати́ть) дако́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)