до́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́ка до́кі
Р. до́кі до́каў
Д. до́ку до́кам
В. до́ку до́каў
Т. до́кам до́камі
М. до́ку до́ках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́ка прост. ма́йстар, -тра м., знато́к, род. знатака́ м., маста́к, -ка́ м.; штука́р, -ра́ м.; обл. до́ка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́ка, ‑і, м.

Абл. Умелец, знаток якой‑н. справы. Сцёпка Ляўшун у гэтых справах быў самы дока ва ўсім сяле. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́к до́кі
Р. до́ка до́каў
Д. до́ку до́кам
В. до́к до́кі
Т. до́кам до́камі
М. до́ку до́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

док мор. док, род. до́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знато́к, -така́ м. знато́к; до́ка м. и ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дока. Докавыя збудаванні. // Які робіцца ў доках. Докавы рамонт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маста́к, -ка́ м.

1. (работник искусства) худо́жник;

2. разг. (мастер своего дела) до́ка, маста́к;

○ во́льны м. — свобо́дный худо́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штука́р, -ра́ м.

1. фо́кусник;

2. ма́стер, изобрета́тель; до́ка;

3. (склонный к выдумкам, затеям, проделкам) зате́йник, штука́рь, шут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсу́нуць, ‑суну, ‑сунеш, ‑суне; зак., што.

Перасунуць на нейкую адлегласць што‑н. ад каго‑, чаго‑н. Патржанецкі хлёбнуў чаю і адсунуў ад сябе шклянку. Чарнышэвіч. Як толькі замільгалі ў акне чырвонаармейскія шапкі, «дзяўчына» старанна ўзялася месці хату. Адсунула стол і пачала вымятаць з-пад кута. Крапіва. // Адводзячы ўбок, адкрыць што‑н. Адсунушы завалу, Міхалка чуў, што Скуратовіч выйшаў у чыстыя сенцы, адсунуў зас[а]ўку ў дзвярах. Чорны. // Сунучы, адхінуць, адсланіць. Ларыса села пры акне, адсунула фіранку і пачала глядзець у сад. Мурашка. // перан. Зрабіць, менш важным, менш значным. Будзённае жыццё падхапіла Находню імклівай плынню і заняло яго думы, адсунуўшы на задні план асабістае. Хадкевіч. // перан. Вылучыцца, дасягнуць значных поспехаў, апярэдзіўшы іншых. [Купрыян:] — Ну, ты, брат Мікіта, і дока! Але ж і на выдумкі хват! Усіх інжынераў далёка Пакінуў, адсунуў назад! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)