до́дніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. до́дніца до́дніцы
Р. до́дніцы до́дніц
Д. до́дніцы до́дніцам
В. до́дніцу до́дніцы
Т. до́дніцай
до́дніцаю		 до́дніцамі
М. до́дніцы до́дніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Надодніцы ’на світанні’ (Сцяшк. Сл.), надоднік ’да світання’ (Сл. ПЗБ). Са спалучэння на (прыназоўнік), назоўнікаў додніца, доднік ’досвітак’ (гл.) у форме дав.-месн. скл. адз. л. (да дзень).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)