до́гмат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́гмат до́гматы
Р. до́гмату до́гматаў
Д. до́гмату до́гматам
В. до́гмат до́гматы
Т. до́гматам до́гматамі
М. до́гмаце до́гматах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́гмат, -у, М -маце, мн. -ы, -аў, м.

Асноўнае палажэнне ў рэлігійным вучэнні, якое прымаецца на веру і не падвяргаецца крытыцы.

Догматы хрысціянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́гмат, -ту м., рел. до́гмат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́гмат рел. до́гмат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́гмат, ‑у, М ‑маце, м.

1. Асноўнае палажэнне ў рэлігійным веравучэнні, якое прымаецца на веру і не падлягае крытыцы.

2. Тое, што і догма (у 1 знач.).

[Ад грэч. dogmatos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)