Verbum

анлайнавы слоўнік

до́гмат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́гмат, -у, М -маце, мн. -ы, -аў, м.

Асноўнае палажэнне ў рэлігійным вучэнні, якое прымаецца на веру і не падвяргаецца крытыцы.

Догматы хрысціянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́гмат, -ту м., рел. до́гмат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́гмат рел. до́гмат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́гмат, ‑у, М ‑маце, м.

1. Асноўнае палажэнне ў рэлігійным веравучэнні, якое прымаецца на веру і не падлягае крытыцы.

2. Тое, што і догма (у 1 знач.).

[Ад грэч. dogmatos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́гмат

(гр. dogma, -atos)

1) асноўнае палажэнне ў рэлігійным веравучэнні, якое прымаецца на веру і не падлягае крытыцы;

2) тое, што і догма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

до́гмат

(гр. dogma, -atos = думка, вучэнне)

1) асноўнае палажэнне ў рэлігійным веравучэнні, у пануючай ідэалогіі, якое прымаецца на веру і не падлягае крытыцы;

2) тое, што і догма.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

dogma

[ˈdɔgmə]

n., pl. -mas, -mata

1) до́гма f.; до́гмат -у m.

2) дактры́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

антытрыніта́рыі

(ад анты + лац. trinitas = тройца)

прыхільнікі хрысціянскіх плыней і сект, якія не прымаюць догмат Тройцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

dogmat, ~u

м. догмат, догма;

~o nieomylności papieża — дагмат аб беспамылковасці папы рымскага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)