дог, -а, мн. -і, -аў, м.

Парода буйных сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́г до́гі
Р. до́га до́гаў
Д. до́гу до́гам
В. до́га до́гаў
Т. до́гам до́гамі
М. до́гу до́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дог (порода собак) дог, род. до́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дог м. (порода собак) дог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дог, ‑а, м.

Парода дужых сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад англ. dog — сабака.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дог ’дог’ (сабака) (БРС). Рус. дог, укр. дог. Запазычанне з англ. мовы (англ. dog ’сабака’) на пачатку XIX ст. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 150.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хот-до́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хот-до́г хот-до́гі
Р. хот-до́га хот-до́гаў
Д. хот-до́гу хот-до́гам
В. хот-до́г хот-до́гі
Т. хот-до́гам хот-до́гамі
М. хот-до́гу хот-до́гах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хот-до́г нескл., м. хот-до́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

До́гі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. До́гі
Р. До́г
До́гаў
Д. До́гам
В. До́гі
Т. До́гамі
М. До́гах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

караву́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., каго-што і без дап.

1. Ахоўваць, вартаваць. Каравуліць лес. Каравуліць дабро. □ — Гэта дог наш, не бойся... Ён каравуліць наш сон... Лынькоў.

2. Разм. Падпільноўваць, чакаць каго‑, што‑н. — Я тут, сынок, вечарам пошту атрымаў, — Еўдакім нявесела ўсміхнуўся. — У весніцах запіску знайшоў. Нейкі гад падсунуў. Пагражаюць расквітацца са мной. Дык не сплю вось, каравулю. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)