дог, -а, мн. -і, -аў, м.

Парода буйных сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. до́г до́гі
Р. до́га до́гаў
Д. до́гу до́гам
В. до́га до́гаў
Т. до́гам до́гамі
М. до́гу до́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дог (порода собак) дог, род. до́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дог м. (порода собак) дог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дог, ‑а, м.

Парода дужых сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад англ. dog — сабака.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дог м (сабачая парода) Dógge f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Дог ’дог’ (сабака) (БРС). Рус. дог, укр. дог. Запазычанне з англ. мовы (англ. dog ’сабака’) на пачатку XIX ст. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 150.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дог

(англ. dog = сабака)

парода службовых буйных сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хот-до́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хот-до́г хот-до́гі
Р. хот-до́га хот-до́гаў
Д. хот-до́гу хот-до́гам
В. хот-до́г хот-до́гі
Т. хот-до́гам хот-до́гамі
М. хот-до́гу хот-до́гах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хот-до́г нескл., м. хот-до́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)