длина́
1. даўжыня́, -ні́ ж.;
в длину́ в знач. нареч. у даўжыню́; (вдоль) уздо́ўж, удо́ўж;
во всю длину́ на ўсю́ даўжыню́;
2. (продолжительность) праця́гласць, -ці ж.; (долгота) даўжыня́, -ні́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даўжыня́ ж.
1. длина́; протяжённость;
2. долгота́; продолжи́тельность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ми́ди
1. сущ. мі́дзі нескл., ж.;
2. прил. мі́дзі неизм.;
длина́ ми́ди даўжыня́ мі́дзі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разрывно́й в разн. знач. разрыўны́;
разрывна́я длина́ техн. разрыўна́я даўжыня́;
разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́дле 1 ’згодна з чым, адпаведна чаму’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Запазычанне з польск. (ГБЛМ, 1, 145). Падрабязна гл. вэдле.
Во́дле 2 ’побач, вакол’ (Нас.). Рус. во́дле, во́дли і во́зле, укр. відля, візля, візлі, польск. wedla, wedle, чэш. vedle, славац. veďla, славен. vàdlje, серб.-харв. ва̀дље ’адразу, у тую ж хвіліну’. Звязваецца звычайна з рус. длина, прасл. *dьlgъ і інш. Параўн. таксама ст.-рус. д(ь)ля ’даўжыня’ (Брукнер, 89; Фасмер, 1, 334, 517). Паводле Праабражэнскага, 1, 90, зыходнай формай была vъ‑dьli, а ст.-чэш. форму vedlé Голуб-Копечны (98) рэканструююць як *vъdьlьje.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)