дзіркава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзіркава́ты |
дзіркава́тая |
дзіркава́тае |
дзіркава́тыя |
| Р. |
дзіркава́тага |
дзіркава́тай
дзіркава́тае |
дзіркава́тага |
дзіркава́тых |
| Д. |
дзіркава́таму |
дзіркава́тай |
дзіркава́таму |
дзіркава́тым |
| В. |
дзіркава́ты (неадуш.)
дзіркава́тага (адуш.) |
дзіркава́тую |
дзіркава́тае |
дзіркава́тыя (неадуш.)
дзіркава́тых (адуш.) |
| Т. |
дзіркава́тым |
дзіркава́тай
дзіркава́таю |
дзіркава́тым |
дзіркава́тымі |
| М. |
дзіркава́тым |
дзіркава́тай |
дзіркава́тым |
дзіркава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзіркава́ты, см. дзірча́сты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзіркава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. З многімі дзіркамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́рчатый дзірча́сты, дзіркава́ты;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пушны́ 1, пушо́н ’з прымессю мякіны, вотруб’я’ (ТСБМ, Ян., Малч.): кыли хлѣбушка пушонъ — могу выпылаць (маг., Шн.), пу́шны (пушный) ’тс’ (Нас.), сюды ж пушно́, пухно́ ’мякіна’ (Нас.). Ад пух ’адыходы пры веянні, мякіна’, параўн. пу́хны (гл.).
Пу́шны 2 ’пульхны, мяккі; смачны’ (Бяльк., ТС), пушны́ ’тс’: пушныя бліны (ашм., пухав., Сл. ПЗБ), пуша́ны ’тс’ (віл., там жа), pušány ’мяккі, дзіркаваты; угноены, апрацаваны’: пушаная зімля (Варл.), сюды ж пушно́ ’пульхнае дзіця’ (Бяльк.). Да пушы́ць ’надуваць, рабіць пульхным, пышным’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)