дзівакава́ты, -ая, -ае (разм.).

Дзівацкі, з дзівацтвамі (пра чалавека).

Д. дзед.

|| наз. дзівакава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзівакава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзівакава́ты дзівакава́тая дзівакава́тае дзівакава́тыя
Р. дзівакава́тага дзівакава́тай
дзівакава́тае		 дзівакава́тага дзівакава́тых
Д. дзівакава́таму дзівакава́тай дзівакава́таму дзівакава́тым
В. дзівакава́ты (неадуш.)
дзівакава́тага (адуш.)		 дзівакава́тую дзівакава́тае дзівакава́тыя (неадуш.)
дзівакава́тых (адуш.)
Т. дзівакава́тым дзівакава́тай
дзівакава́таю		 дзівакава́тым дзівакава́тымі
М. дзівакава́тым дзівакава́тай дзівакава́тым дзівакава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзівакава́ты чудакова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзівакава́ты, ‑ая, ‑ае.

З адзнакамі дзівацтва. Байкоў і Ірына Аркадзьеўна расказвалі адзін аднаму пра розных дзівакаватых, незвычайных людзей, з якімі ім давялося ў жыцці сустрэцца. Шамякін. Невялічкае і крыху дзівакаватае пісьмо павярнула зусім у іншы бок думкі Лабановіча. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіва́члівы, см. дзівакава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взба́лмошный (о человеке) шалапу́тны, дзівакава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чудакова́тый разг. дзівакава́ты, дзіва́члівы, дзіва́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блажэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Дзівакаваты, юродзівы (пра некаторых святых). Блажэнны Аўгусцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіва́члівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзівакаваты. Раптам некаму прыйшла ў галаву гуллівая, дзівачлівая думка. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смешнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху смешны; дзівакаваты. Адзін [хлопец] быў малы, што кідалася ў вочы, і ціхі, нават здаваўся панурым і смешнаватым з-за носа — і савінага трохі, і прастадушна-вялікага. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)