дзярні́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дзярні́нка
Р. дзярні́нкі
Д. дзярні́нцы
В. дзярні́нку
Т. дзярні́нкай
дзярні́нкаю
М. дзярні́нцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзярні́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і гарыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гары́ца, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства гваздзіковых з паўзучымі тонкімі сцябламі, якая расце на мокрых месцах; дзярнінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)