дзянні́ца, -ы, ж. (паэт.).

Ранняя зара, заранка.

На ўсходзе занялася д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзянні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзянні́ца дзянні́цы
Р. дзянні́цы дзянні́ц
Д. дзянні́цы дзянні́цам
В. дзянні́цу дзянні́цы
Т. дзянні́цай
дзянні́цаю		 дзянні́цамі
М. дзянні́цы дзянні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзянні́ца ж., поэт. денни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзянні́ца, ‑ы, ж.

Ранняя зара, заранка. Яшчэ зорыцца неба над гаем, А ўжо цемру — заслону абшараў — Расхінае на ўсходзе дзянніца. Журба. Паўстае дзянніца з-за сяла, Шлях асвеціць чырванню і бляскам. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

денни́ца поэт., уст. зара́нка, -кі ж., зарані́ца, -цы ж., дзянні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

світанне, рассвітанне, досвітак, дасвецце, золак, зара, зараніца; світанак (разм.); дзянніца (паэт.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)