дзяльба́, -ы́, ж.

Падзел, размеркаванне.

Д. здабычы.

Д. маёмасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяльба́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дзяльба́
Р. дзяльбы́
Д. дзяльбе́
В. дзяльбу́
Т. дзяльбо́й
дзяльбо́ю
М. дзяльбе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзяльба́ ж. делёж м.; делёжка; (имущества) разде́л м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяльба́, ‑ы, ж.

Падзел, размеркаванне. Дзяльба здабычы. □ Пры дзяльбе зямлі Крушынскі стараўся ўраўняць усіх. Бядуля. У аповесці апавядалася аб класавай барацьбе ў вёсцы, аб яе праявах, у прыватнасці, пры штогодняй дзяльбе сялянамі ў час сенакосу былых памешчыцкіх лугоў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́цьба ж., см. дзяльба́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзялі́цьба, ‑ы, ж.

Тое, што і дзяльба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

делёж м.; делёжка ж., разг. дзяльба́, -бы́ ж.; (раздел) падзе́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)