дзяко́ў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзяко́ў |
дзяко́ва |
дзяко́ва |
дзяко́вы |
| Р. |
дзяко́вага |
дзяко́вай
дзяко́вае |
дзяко́вага |
дзяко́вых |
| Д. |
дзяко́ваму |
дзяко́вай |
дзяко́ваму |
дзяко́вым |
| В. |
дзяко́вы
дзяко́вага (адуш.) |
дзяко́ву |
дзяко́ва |
дзяко́вы (неадуш.)
дзяко́вых (адуш.) |
| Т. |
дзяко́вым |
дзяко́вай
дзяко́ваю |
дзяко́вым |
дзяко́вымі |
| М. |
дзяко́вым |
дзяко́вай |
дзяко́вым |
дзяко́вых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзяко́ў, ‑ова.
Які належыць дзяку. Дзякова сяліба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзя́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзя́к |
дзякі́ |
| Р. |
дзяка́ |
дзяко́ў |
| Д. |
дзяку́ |
дзяка́м |
| В. |
дзяка́ |
дзяко́ў |
| Т. |
дзяко́м |
дзяка́мі |
| М. |
дзяку́ |
дзяка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзяко́віч, ‑а, м.
Разм. Дзякоў сын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)