дзяжу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Памяшканне, пакой для дзяжурства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяжу́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзяжу́рка дзяжу́ркі
Р. дзяжу́ркі дзяжу́рак
Д. дзяжу́рцы дзяжу́ркам
В. дзяжу́рку дзяжу́ркі
Т. дзяжу́ркай
дзяжу́ркаю		 дзяжу́ркамі
М. дзяжу́рцы дзяжу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзяжу́рка ж., разг. (комната) дежу́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяжу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Пакой, памяшканне для дзяжурства. У маленькай, цеснай дзяжурцы было цёпла, утульна. Новікаў. У пакоі начальніка было цёмна, свяцілася толькі акно ў дзяжурцы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дежу́рка разг. дзяжу́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каланча́, ‑ы, ж.

Дазорная вышка пажарнай часці. Пажарная каланча. □ — Да вайны пажарная была на плошчы. Не толькі з каланчы, але і з вокнаў другога паверха, дзе змяшчалася дзяжурка, плошча была як на далоні. Шамякін.

[Цюрк. калача з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)