Дзя́жкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дзя́жкі
Р. Дзя́жак
Дзя́жкаў
Д. Дзя́жкам
В. Дзя́жкі
Т. Дзя́жкамі
М. Дзя́жках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́жка дзя́жкі
Р. дзя́жкі дзя́жак
Д. дзя́жцы дзя́жкам
В. дзя́жку дзя́жкі
Т. дзя́жкай
дзя́жкаю		 дзя́жкамі
М. дзя́жцы дзя́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Памянш. да дзяга; тое, што і дзяга. З-пад дзяжкі вылазіць кашуля, і вецер гуляе па грудзях. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)