дзядо́ўскі гл. дзе́даўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзядо́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзядо́ўскі дзядо́ўская дзядо́ўскае дзядо́ўскія
Р. дзядо́ўскага дзядо́ўскай
дзядо́ўскае		 дзядо́ўскага дзядо́ўскіх
Д. дзядо́ўскаму дзядо́ўскай дзядо́ўскаму дзядо́ўскім
В. дзядо́ўскі (неадуш.)
дзядо́ўскага (адуш.)		 дзядо́ўскую дзядо́ўскае дзядо́ўскія (неадуш.)
дзядо́ўскіх (адуш.)
Т. дзядо́ўскім дзядо́ўскай
дзядо́ўскаю		 дзядо́ўскім дзядо́ўскімі
М. дзядо́ўскім дзядо́ўскай дзядо́ўскім дзядо́ўскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзядо́ўскі старико́вский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзядо́ўскі,

гл. дзедаўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́даўскі і дзядо́ўскі, -ая, -ае.

1. гл. дзед¹.

2. перан. Атрыманы ў спадчыну ад продкаў; старадаўні або ўстарэлы.

Дзедаўская тэхніка.

Д. спосаб апрацоўкі зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́даўскі і дзядо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дзеда ​1 (у 1, 2 знач.). Хата наша — яшчэ дзедаўская, малая і нізкая. Брыль. Першы раз .. пакідаю з прымусу Кут дзядоўскі, што казкамі здаўна пранік. Тарас.

2. Атрыманы ў спадчыну ад продкаў, уласцівы продкам; старадаўні; устарэлы. Дзедаўскі спосаб апрацоўкі зямлі. Дзедаўская тэхніка. Дзедаўскія звычкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзед¹, -а, М дзе́дзе, мн. дзяды́, дзядо́ў, м.

1. Бацькаў або матчын бацька.

2. Стары чалавек.

Сюды прыходзіў мудры д.

3. Муж (разм.).

Добра каша пры хлебе, добра баба пры дзедзе (прыказка).

◊

Дзед Мароз — казачны стары з сівой барадой, які ўвасабляе мароз і навагодняе свята.

Следам за дзедам — па прыкладзе старэйшых.

|| памянш.-ласк. дзядо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м. (да 2 знач.; разм.).

|| ласк. дзяду́ля, -і, мн. -і, -ль, м., дзяду́ня, -і, мн. -і, -нь, м. і дзяду́ся, -і, мн. -і, -сь, м.

|| прым. дзе́даўскі, -ая, -ае і дзядо́ўскі, -ая, -ае.

Дзедаўская спадчына.

Дзядоўская паходка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)