дзягця́рны гл. дзёгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзягця́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзягця́рны дзягця́рная дзягця́рнае дзягця́рныя
Р. дзягця́рнага дзягця́рнай
дзягця́рнае		 дзягця́рнага дзягця́рных
Д. дзягця́рнаму дзягця́рнай дзягця́рнаму дзягця́рным
В. дзягця́рны (неадуш.)
дзягця́рнага (адуш.)		 дзягця́рную дзягця́рнае дзягця́рныя (неадуш.)
дзягця́рных (адуш.)
Т. дзягця́рным дзягця́рнай
дзягця́рнаю		 дзягця́рным дзягця́рнымі
М. дзягця́рным дзягця́рнай дзягця́рным дзягця́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзягця́рны дегтя́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзягця́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзёгцю, уласцівы дзёгцю. Дзягцярны пах. // Прызначаны для вырабу дзёгцю. Дзягцярны завод. // Прыгатаваны з дзёгцю або з прымессю дзёгцю. Дзягцярная мазь. Дзягцярнае мыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзёгаць, -гцю, м.

Цёмны смалісты вадкі прадукт, які атрымліваецца шляхам сухой перагонкі дрэва, торфу або каменнага вугалю.

Змазаць боты дзёгцем.

◊

Лыжка дзёгцю ў бочцы мёду — пра што-н. малое, здольнае атруціць, сапсаваць вялікае.

|| прым. дзёгцевы, -ая, -ае і дзягця́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дегтя́рный дзягця́рны, дзёгцевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Магда́н ’дзягцярны завод’ (Касп.). Да майда́н (гл.). Пераход (замена) й > г назіраецца і ў гаворках укр. мовы: маґеран = майран (расліна маяран).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)