дзу́нуць

‘пхнуць каго-небудзь (дзунуць яго ў твар); ударыць каго-небудзь і па чым-небудзь (дзунуць палкай па галаве)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дзу́ну дзу́нем
2-я ас. дзу́неш дзу́неце
3-я ас. дзу́не дзу́нуць
Прошлы час
м. дзу́нуў дзу́нулі
ж. дзу́нула
н. дзу́нула
Загадны лад
2-я ас. дзу́нь дзу́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час дзу́нуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)