де́вка прост. дзе́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяву́ля ж., прост. де́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяву́ха ж., прост. де́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзе́ўка ж., разг. де́вушка; де́вка;
◊ засе́дзецца (сядзе́ць) у дзе́ўках — прост. засиде́ться (сиде́ть) в де́вках
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дзе́ўка, дзяўчы́на. Рус. де́ва, де́вка, укр. ді́вка, польск. dziewa, dziewczyna, чэш. dívka, балг. де́ва і г. д. Прасл. *děva, *děvica, *děvъka ’тс’. Зыходным з’яўляецца *děva — утварэнне, роднаснае з dojiti (děva ’тая, што корміць або можа карміць груддзю’). *Děva — прасл. інавацыя. Трубачоў, Эт. сл., 5, 17–18; гл. далей Фасмер, 1, 491; Бернекер, 1, 197.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)