де́вка прост. дзе́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

девка

Том: 8, старонка: 3.

img/08/08-003_0004_Девка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

дзяву́ля ж., прост. де́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяву́ха ж., прост. де́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́ўка ж., разг. де́вушка; де́вка;

◊ засе́дзецца (сядзе́ць) у дзе́ўках — прост. засиде́ться (сиде́ть) в де́вках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзе́ўка, дзяўчы́на. Рус. де́ва, де́вка, укр. ді́вка, польск. dziewa, dziewczyna, чэш. dívka, балг. де́ва і г. д. Прасл. *děva, *děvica, *děvъka ’тс’. Зыходным з’яўляецца *děva — утварэнне, роднаснае з dojiti (děva ’тая, што корміць або можа карміць груддзю’). *Děva — прасл. інавацыя. Трубачоў, Эт. сл., 5, 17–18; гл. далей Фасмер, 1, 491; Бернекер, 1, 197.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)