двухжы́льны, -ая, -ае.

1. Які ўяўляе сабой дзве скручаныя жылы, ніці.

Д. провад.

2. Вынослівы, дужы, моцны (разм.).

Наша пакаленне двухжыльнае, яно ўсё перамагло, усё адолела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двухжы́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двухжы́льны двухжы́льная двухжы́льнае двухжы́льныя
Р. двухжы́льнага двухжы́льнай
двухжы́льнае		 двухжы́льнага двухжы́льных
Д. двухжы́льнаму двухжы́льнай двухжы́льнаму двухжы́льным
В. двухжы́льны (неадуш.)
двухжы́льнага (адуш.)		 двухжы́льную двухжы́льнае двухжы́льныя (неадуш.)
двухжы́льных (адуш.)
Т. двухжы́льным двухжы́льнай
двухжы́льнаю		 двухжы́льным двухжы́льнымі
М. двухжы́льным двухжы́льнай двухжы́льным двухжы́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двухжы́льны прям., перен. двужи́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухжы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх звітых жыл, ніцей. Двухжыльны провад.

2. Разм. Вынослівы, моцны, дужы. Працаваў .. [Аляксей], як двухжыльны, з упартасцю. Карпаў. — Наша пакаленне двухжыльнае, ды усё зможам і зробім вызначанае намі. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двужи́льный двухжы́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)