двуха́тамны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двуха́тамны двуха́тамная двуха́тамнае двуха́тамныя
Р. двуха́тамнага двуха́тамнай
двуха́тамнае		 двуха́тамнага двуха́тамных
Д. двуха́тамнаму двуха́тамнай двуха́тамнаму двуха́тамным
В. двуха́тамны (неадуш.)
двуха́тамнага (адуш.)		 двуха́тамную двуха́тамнае двуха́тамныя (неадуш.)
двуха́тамных (адуш.)
Т. двуха́тамным двуха́тамнай
двуха́тамнаю		 двуха́тамным двуха́тамнымі
М. двуха́тамным двуха́тамнай двуха́тамным двуха́тамных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двуха́тамны физ. двуха́томный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двуха́тамны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з двух атамаў. Двухатамныя малекулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуха́томный физ. двуха́тамны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)