двуха́тамны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двуха́тамны двуха́тамная двуха́тамнае двуха́тамныя
Р. двуха́тамнага двуха́тамнай
двуха́тамнае		 двуха́тамнага двуха́тамных
Д. двуха́тамнаму двуха́тамнай двуха́тамнаму двуха́тамным
В. двуха́тамны (неадуш.)
двуха́тамнага (адуш.)		 двуха́тамную двуха́тамнае двуха́тамныя (неадуш.)
двуха́тамных (адуш.)
Т. двуха́тамным двуха́тамнай
двуха́тамнаю		 двуха́тамным двуха́тамнымі
М. двуха́тамным двуха́тамнай двуха́тамным двуха́тамных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двуха́тамны физ. двуха́томный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двуха́тамны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з двух атамаў. Двухатамныя малекулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуха́тамны хім. zwéiwertig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

двуха́томный физ. двуха́тамны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гліко́ль

[ад гліка- + (алкаг)оль]

двухатамны спірт, бясколерная вадкасць, без паху, салодкая на смак, выкарыстоўваецца як растваральнік, для ахаладжэння рухавікоў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этыленгліко́ль

[ад этылен + гр. glykys = салодкі + (алкаг)оль]

арганічнае злучэнне, найпрасцейшы двухатамны спірт, выкарыстоўваецца пры вырабе сінтэтычных смол, штучнага валакна і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГІДРАХІНО́Н,

1,4-дыгідраксібензол, двухатамны фенол, C6H4(OH)2. Бясколерныя крышталі, tпл 173,8—174,8 °C, шчыльн. 1360 кг/м³ (20 °C, стабільная α-мадыфікацыя). Атрыманы Ф.Вёлерам (1844).

Раствараецца ў гарачай вадзе, спірце, эфіры. Моцны аднаўляльнік, лёгка акісляецца ў n-бензахінон. Выкарыстоўваюць як праявіцель у фатаграфіі, антыаксідант для каўчукоў, харч. прадуктаў і інш., інгібітар полімерызацыі, як сыравіну ў вытв-сці фарбавальнікаў, лек. сродкаў. Раздражняе скуру, слізістыя абалонкі дыхальных шляхоў і вачэй, ГДК 2 мг/м³ (аэразоль).

т. 5, с. 237

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэзарцы́н

(фр. résorcine, англ. resorcin)

арганічнае злучэнне, двухатамны фенол, цвёрды бясколерны крышталічны прадукт, выкарыстоўваецца ў медыцыне як сродак дэзінфекцыі, пры вырабе фарбавальнікаў, палімераў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)