дво́рнік
‘работнік’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дво́рнік | дво́рнікі | |
| дво́рніка | ||
| дво́рніку | дво́рнікам | |
| дво́рніка | ||
| дво́рнікам | дво́рнікамі | |
| дво́рніку | дво́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Дво́рнікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Дво́рнікі | |
| Дво́рнікам | |
| Дво́рнікі | |
| Дво́рнікамі | |
| Дво́рніках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дво́рнік
‘прыстасаванне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дво́рнік | дво́рнікі | |
| дво́рніка | ||
| дво́рніку | дво́рнікам | |
| дво́рнік | дво́рнікі | |
| дво́рнікам | дво́рнікамі | |
| дво́рніку | дво́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)