дво́рнік

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дво́рнік дво́рнікі
Р. дво́рніка дво́рнікаў
Д. дво́рніку дво́рнікам
В. дво́рнік дво́рнікі
Т. дво́рнікам дво́рнікамі
М. дво́рніку дво́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)