дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваі́сты дваі́стая дваі́стае дваі́стыя
Р. дваі́стага дваі́стай
дваі́стае		 дваі́стага дваі́стых
Д. дваі́стаму дваі́стай дваі́стаму дваі́стым
В. дваі́сты (неадуш.)
дваі́стага (адуш.)		 дваі́стую дваі́стае дваі́стыя (неадуш.)
дваі́стых (адуш.)
Т. дваі́стым дваі́стай
дваі́стаю		 дваі́стым дваі́стымі
М. дваі́стым дваі́стай дваі́стым дваі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваі́сты дваі́стая дваі́стае дваі́стыя
Р. дваі́стага дваі́стай
дваі́стае		 дваі́стага дваі́стых
Д. дваі́стаму дваі́стай дваі́стаму дваі́стым
В. дваі́сты (неадуш.)
дваі́стага (адуш.)		 дваі́стую дваі́стае дваі́стыя (неадуш.)
дваі́стых (адуш.)
Т. дваі́стым дваі́стай
дваі́стаю		 дваі́стым дваі́стымі
М. дваі́стым дваі́стай дваі́стым дваі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваі́сты дво́йственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак; падвойны. Дваістыя лініі. Дваісты след.

2. Які заключае ў сабе дзве розныя якасці, прыметы; супярэчлівы. Дваістая натура. □ У душы бунтавала незразумелае дваістае пачуццё: гарачае, шчырае спачуванне гору Якімцава і злосць на ўсіх гэтых людзей, што сабраліся ў хаце. Савіцкі. // Які праяўляецца ў двух відах, формах. Жыць пачаў .. [Васіль Пятровіч] дваістым жыццём: адным на рабоце, другім — дома. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дво́йственный

1. в разн. знач. дваі́сты;

2. грам. па́рны;

дво́йственное число́ па́рны лік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двойно́й

1. (вдвое больший) двайны́;

двойно́й расхо́д двайны́ расхо́д;

2. (состоящий из двух однородных частей) падво́йны; дубальто́вы;

двойны́е ра́мы падво́йныя (дубальто́выя) ра́мы;

3. (двойственный) дваі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падво́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднолькавых, аднародных частак; двайны. Падвойнае дно. Падвойныя дзверы. □ Надзя сядзела ціха, глядзела на падвойныя вокны, на гронкі рабіны, акуратна пакладзеныя на вату паміж рамамі. Бураўкін. // Які паўтораны два разы. Падвойная штампоўка. □ Падаўжэнне зычных перадаецца падвойным напісаннем адпаведнай літары. Юргелевіч.

2. Разм. Тое, што і двайны (у 1 знач.). У такі мокры студзень, як гэта было цяпер,.. [пагрузка шпал] вымагала падвойнага напружання і спрыту. Пестрак. З падвойнай адданасцю, з сілай падвойнай За працу ўзяліся, за плуг шматляменны... Панчанка.

3. Разм. Тое, што і дваісты (у 2 знач.). Вёска пачала жыць падвойным жыццём: дзённым і начным... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)