дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваі́сты дваі́стая дваі́стае дваі́стыя
Р. дваі́стага дваі́стай
дваі́стае		 дваі́стага дваі́стых
Д. дваі́стаму дваі́стай дваі́стаму дваі́стым
В. дваі́сты (неадуш.)
дваі́стага (адуш.)		 дваі́стую дваі́стае дваі́стыя (неадуш.)
дваі́стых (адуш.)
Т. дваі́стым дваі́стай
дваі́стаю		 дваі́стым дваі́стымі
М. дваі́стым дваі́стай дваі́стым дваі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дваі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваі́сты дваі́стая дваі́стае дваі́стыя
Р. дваі́стага дваі́стай
дваі́стае		 дваі́стага дваі́стых
Д. дваі́стаму дваі́стай дваі́стаму дваі́стым
В. дваі́сты (неадуш.)
дваі́стага (адуш.)		 дваі́стую дваі́стае дваі́стыя (неадуш.)
дваі́стых (адуш.)
Т. дваі́стым дваі́стай
дваі́стаю		 дваі́стым дваі́стымі
М. дваі́стым дваі́стай дваі́стым дваі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дваі́сты дво́йственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак; падвойны. Дваістыя лініі. Дваісты след.

2. Які заключае ў сабе дзве розныя якасці, прыметы; супярэчлівы. Дваістая натура. □ У душы бунтавала незразумелае дваістае пачуццё: гарачае, шчырае спачуванне гору Якімцава і злосць на ўсіх гэтых людзей, што сабраліся ў хаце. Савіцкі. // Які праяўляецца ў двух відах, формах. Жыць пачаў .. [Васіль Пятровіч] дваістым жыццём: адным на рабоце, другім — дома. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваі́сты

1. (які складаецца з дзвюх аднародных частак) dóppelt;

2. (супярэчлівы) zwíespältig, héuchlerisch, únaufrichtig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dwoisty

дваісты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ambivalent [æmˈbɪvələnt] adj.

1. (about/towards) раздво́ены (пра адносіны, пачуцці); дваі́сты

2. амбівале́нтны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dual [ˈdju:əl] adj. двайны́; дваі́сты;

She has dual nationality. Яна мае двайное грамадзянства.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дуалісты́чны

(ад лац. dualis = дваісты)

1) які мае адносіны да дуалізму;

2) дваісты, раздвоены.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)