дварэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Будынак, у якім пражывае манарх са сваёй сям’ёй, а таксама вялікі і прыгожы па архітэктуры будынак наогул; палац.

Мармуровыя дварцы Венецыі.

|| прым. дварцо́вы, -ая, -ае.

○

Дварцовы пераварот — змена манарха прыдворнай знаццю без удзелу народных грамадскіх мас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дварэ́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дварэ́ц
Р. Дварца́
Д. Дварцу́
В. Дварэ́ц
Т. Дварцо́м
М. Дварцы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дварэ́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дварэ́ц дварцы́
Р. дварца́ дварцо́ў
Д. дварцу́ дварца́м
В. дварэ́ц дварцы́
Т. дварцо́м дварца́мі
М. дварцы́ дварца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дварэ́ц, -рца́ м. дворе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дварэ́ц, ‑рца, м.

Будынак, які служыць жыллём і пастаянным месцазнаходжаннем цара, караля ці іншага кіраўніка дзяржавы, а таксама членаў іх сямей. Царскі дварэц. Каралеўскі дварэц. // Будынак, які вылучаецца пышнасцю, хараством, раскошай; палац. Мармуровыя дварцы Венецыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дварэ́ц ’дварэц’ (БРС). Рус. дворе́ц, укр. дыял. дворе́ць. Усх.-слав. утварэнне ад двор (гл. падрабязна ў Шанскага, 1, Д, Е, Ж, 29).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дворе́ц пала́ц, -ца м.; дварэ́ц, -рца́ м.;

Дворе́ц труда́ Пала́ц пра́цы;

Дворе́ц пионе́ров Пала́ц піяне́раў;

ца́рский дворе́ц ца́рскі дварэ́ц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшыва́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто ўсіх абшывае; кравец. Тут, дзе бацька ягоны — вандроўны кравец, На ўсю воласць Адзін абшывала, ад Шацілак у Пайду, Ад Найды ў Дварэц Пахадзіў гэтым шляхам нямала. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)