дваро́вая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дваро́вая дваро́выя
Р. дваро́вай дваро́вых
Д. дваро́вай дваро́вым
В. дваро́вую дваро́вых
Т. дваро́вай
дваро́ваю		 дваро́вымі
М. дваро́вай дваро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваро́вая ж., сущ., ист. дворо́вая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дворо́вая сущ., ист. дваро́вая, -вай ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дваро́вы дваро́вая дваро́вае дваро́выя
Р. дваро́вага дваро́вай
дваро́вае		 дваро́вага дваро́вых
Д. дваро́ваму дваро́вай дваро́ваму дваро́вым
В. дваро́вы (неадуш.)
дваро́вага (адуш.)		 дваро́вую дваро́вае дваро́выя (неадуш.)
дваро́вых (адуш.)
Т. дваро́вым дваро́вай
дваро́ваю		 дваро́вым дваро́вымі
М. дваро́вым дваро́вай дваро́вым дваро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дваро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да двара ​1 (у 1, 2 знач.). Дваровы сабака. Дваровыя будынкі.

2. Узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (аб прыгонных сялянах). Дваровыя людзі. □ Зосю «Мікалаішку» зналі.. многія дзецюкі з бліжэйшых к Сілцам вёсак, дробныя фальваркоўцы і дваровыя служачыя. Гартны. / у знач. наз. дваро́вы, ‑ага, м.; дваро́вая, ‑ай, ж. Сам [аканом] ехаць да .. [пана] баіцца. Надумаўся ён паслаць каго з дваровых. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)