двайны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двайны́ |
двайна́я |
двайно́е |
двайны́я |
| Р. |
двайно́га |
двайно́й двайно́е |
двайно́га |
двайны́х |
| Д. |
двайно́му |
двайно́й |
двайно́му |
двайны́м |
| В. |
двайны́ (неадуш.) двайно́га (адуш.) |
двайну́ю |
двайно́е |
двайны́я (неадуш.) двайны́х (адуш.) |
| Т. |
двайны́м |
двайно́й двайно́ю |
двайны́м |
двайны́мі |
| М. |
двайны́м |
двайно́й |
двайны́м |
двайны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
са́льта, нескл., н.
Пераварот у паветры цераз галаву (уперад або назад). Двайное сальта.
[Ад іт. salto — скачок.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двайны́, ‑ая, ‑ое.
1. У два разы большы; падвоены. Двайны расход. Двайная плата. □ У гэты дзень было двайное свята — дзень выбараў супаў з 45‑годдзем устанаўлення Савецкай улады ў горадзе. «Звязда».
2. Які складаецца з двух аднародных ці падобных прадметаў, частак. Двайное дно. □ Жыжка прадзеў левую руку праз двайны раменны повад вуздэчкі, каб не выпусціць жарабка. Ермаловіч.
3. Які праяўляецца ў двух відах, формах. Яны вялі старанна прадуманае двайное жыццё. Гамолка.
•••
Двайная бухгалтэрыя гл. бухгалтэрыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́льто спорт. са́льта нескл., ср., мн. нет;
двойно́е са́льто двайно́е са́льта.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Анге́льскі ’англійскі’ (КТС), дыял. ангельскае шво ’двайное шво’ (Жд.). Параўн. Ангельшчына (Гарэц.). З польск. angielski ’англійскі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падплёт, ‑у, М ‑плёце, м.
Двайное перапляценне на падэшве лапцяў. На лапцях матляліся канцамі стаптаныя акраўкі з падплёту, злёгку шлёгалі раз за разам то па нагах, то па пяску. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)