да́ўкасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. да́ўкасць
Р. да́ўкасці
Д. да́ўкасці
В. да́ўкасць
Т. да́ўкасцю
М. да́ўкасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

да́ўкасць ж. те́рпкость, вя́зкость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

да́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць даўкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

да́ўкі, -ая, -ае.

Які перасядае ў горле, выклікае аскому.

Даўкія грушы.

|| наз. да́ўкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

те́рпкость да́ўкасць, -ці ж., аско́містасць, -ці ж.; кіслата́, -ты́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Са́дкі ’рэзкі на смак, даўкі’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’тая, якая збягаецца (аб тканіне)’ (Нас.), са́дкасць ’рэзкасць, даўкасць’ (Нас., Байк. і Некр.). Рус. са́дкий ’аб тканіне — якая збягаецца’. Да садзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)