даўгакры́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даўгакры́лы даўгакры́лая даўгакры́лае даўгакры́лыя
Р. даўгакры́лага даўгакры́лай
даўгакры́лае		 даўгакры́лага даўгакры́лых
Д. даўгакры́ламу даўгакры́лай даўгакры́ламу даўгакры́лым
В. даўгакры́лы (неадуш.)
даўгакры́лага (адуш.)		 даўгакры́лую даўгакры́лае даўгакры́лыя (неадуш.)
даўгакры́лых (адуш.)
Т. даўгакры́лым даўгакры́лай
даўгакры́лаю		 даўгакры́лым даўгакры́лымі
М. даўгакры́лым даўгакры́лай даўгакры́лым даўгакры́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даўгакры́лы длиннокры́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўгакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З доўгімі крыламі. Даўгакрылы стрыж.

2. у знач. наз. даўгакры́лыя, ‑ых. Атрад птушак, да якога адносяцца стрыжы і канібры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгакры́лы, -ая, -ае.

1. 3 доўгімі крыламі.

Д. стрыж.

2. у знач. наз. даўгакры́лыя, -ых. Атрад птушак, да якіх адносяцца стрыжы, калібры і пад.

Сямейства даўгакрылых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

длиннокры́лый даўгакры́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́сел, -сла, мн. буслы́, -о́ў, м.

1. Вялікая пералётная птушка з доўгай прамой чырвонай дзюбай і доўгімі чырвонымі нагамі.

Б. даўгакрылы.

Белы б.

Чорны б.

2. Высокая бутэлька гарэлкі (уст., разм.).

На стале стаялі два буслы гарэлкі.

|| прым. буслі́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Б. клёкат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)