даўгава́ты, -ая, -ае.

1. Некалькі даўжэйшы за нармальны.

Плашч яму д.

2. Не круглы на выгляд, прадаўгаваты.

Твар у хлопца д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўгава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даўгава́ты даўгава́тая даўгава́тае даўгава́тыя
Р. даўгава́тага даўгава́тай
даўгава́тае		 даўгава́тага даўгава́тых
Д. даўгава́таму даўгава́тай даўгава́таму даўгава́тым
В. даўгава́ты (неадуш.)
даўгава́тага (адуш.)		 даўгава́тую даўгава́тае даўгава́тыя (неадуш.)
даўгава́тых (адуш.)
Т. даўгава́тым даўгава́тай
даўгава́таю		 даўгава́тым даўгава́тымі
М. даўгава́тым даўгава́тай даўгава́тым даўгава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даўгава́ты

1. длиннова́тый, дово́льно (не́сколько) дли́нный, немно́го дли́нен;

2. продолгова́тый;

д. твар — продолгова́тое лицо́;

3. дово́льно до́лгий, долгова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўгава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Некалькі даўжэйшы за звычайны. Пакой, дзе жыў Алесь, быў такі ж, як і ў хлопцаў, — звычайны пакой інтэрната: з адным акном, вузкі і даўгаваты. Шыцік. // Прадаўгаваты. Твар быў даўгаваты, лоб шырокі і не маршчыністы, вочы шчырыя і праўдзівыя. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

длиннова́тый даўгава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долгова́тый разг. даўгава́ты, задо́ўгі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задо́ўгі, -ая, -ае (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

З. тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нашы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка збруі — шырокі рэмень ад хамута да пярэдняга канца дышля.

Н. даўгаваты, трэба падкараціць.

|| прым. нашы́льнічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́ўгі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба. Задоўгая вяроўка. □ Крышку задоўгай чаргой ліхаманкава строчыць аўтамат. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́счын, ‑у, м.

Тое, што і ростул. У росчыну дзвярэй паказаўся даўгаваты тонкі нос і чорныя вочы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)