да́фнія

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. да́фнія да́фніі
Р. да́фніі да́фній
Д. да́фніі да́фніям
В. да́фнію да́фній
Т. да́фніяй
да́фніяю		 да́фніямі
М. да́фніі да́фніях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

да́фнія ж., зоол. да́фния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

да́фнія, ‑і, ж.

Прэснаводны рачок падатрада галінавусых; вадзяная блыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

да́фния зоол. да́фнія, -ніі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блыха́, ‑і, ДМ блысе; мн. блохі, блох; ж.

Маленькае паразітычнае бяскрылае насякомае; скочка.

•••

Вадзяная блыха — тое, што і дафнія.

Земляная блыха — тое, што і земляная блошка (гл. блошка).

З блыхі рабіць вала гл. рабіць.

Карміць блох гл. карміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)