датушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. датушу́ дату́шым
2-я ас. дату́шыш дату́шыце
3-я ас. дату́шыць дату́шаць
Прошлы час
м. датушы́ў датушы́лі
ж. датушы́ла
н. датушы́ла
Загадны лад
2-я ас. датушы́ датушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час датушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

датушы́ць I сов., разг. (огонь) дотуши́ть

датушы́ць II сов., кул. дотуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датушы́ць ​1, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова патушыць. Датушыць пажар.

датушы́ць ​2, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова стушыць. Датушыць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дату́шваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датушыць ​1.

дату́шваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датушыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дотуши́ть​II кул. датушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дату́шаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датушыць ​1.

дату́шаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад датушыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дотуши́ть​I сов. (огонь) датушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дату́шаны I разг. доту́шенный; см. датушы́ць I

дату́шаны II кул. дотушённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)