дастаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дастаўля́ю дастаўля́ем
2-я ас. дастаўля́еш дастаўля́еце
3-я ас. дастаўля́е дастаўля́юць
Прошлы час
м. дастаўля́ў дастаўля́лі
ж. дастаўля́ла
н. дастаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. дастаўля́й дастаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дастаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дастаўля́ць (каго, што) несов.

1. доставля́ть;

2. (обеспечивать) доставля́ть, снабжа́ть;

1, 2 см. даста́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да даставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., каго-што.

Прынесці або прывезці да месца прызначэння.

Д. пасылку ў тэрмін.

Д. тавар у магазін.

Д. усё неабходнае.

|| незак. дастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. даста́ўка, -і, ДМ -а́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поставля́ть несов. пастаўля́ць, дастаўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да дастаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; незак., каго-што.

Даваць, дастаўляць каму-н. ежу; карміць.

Х. усю сям’ю.

|| наз. харчава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дастаўля́цца несов., страд. доставля́ться; снабжа́ться; см. дастаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дастаўляць — даставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тралява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; незак., што (спец.).

Дастаўляць драўніну з лесасекі да месца пагрузкі або сплаву.

|| наз. тралёўка, -і, ДМ -лёўцы, ж. і тралява́нне, -я, н.

Т. бярвення.

|| прым. тралёвачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)