дастаўля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дастаўля́ю |
дастаўля́ем |
| 2-я ас. |
дастаўля́еш |
дастаўля́еце |
| 3-я ас. |
дастаўля́е |
дастаўля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дастаўля́ў |
дастаўля́лі |
| ж. |
дастаўля́ла |
| н. |
дастаўля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дастаўля́й |
дастаўля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дастаўля́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дастаўля́ць (каго, што) несов.
1. доставля́ть;
2. (обеспечивать) доставля́ть, снабжа́ть;
1, 2 см. даста́віць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дастаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да даставіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., каго-што.
Прынесці або прывезці да месца прызначэння.
Д. пасылку ў тэрмін.
Д. тавар у магазін.
Д. усё неабходнае.
|| незак. дастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. даста́ўка, -і, ДМ -а́ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поставля́ть несов. пастаўля́ць, дастаўля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дастаўля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да дастаўляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
харчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; незак., каго-што.
Даваць, дастаўляць каму-н. ежу; карміць.
Х. усю сям’ю.
|| наз. харчава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дастаўля́цца несов., страд. доставля́ться; снабжа́ться; см. дастаўля́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дастаўляць — даставіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тралява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; незак., што (спец.).
Дастаўляць драўніну з лесасекі да месца пагрузкі або сплаву.
|| наз. тралёўка, -і, ДМ -лёўцы, ж. і тралява́нне, -я, н.
Т. бярвення.
|| прым. тралёвачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)