даро́слы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даро́слы даро́слая даро́слае даро́слыя
Р. даро́слага даро́слай
даро́слае		 даро́слага даро́слых
Д. даро́сламу даро́слай даро́сламу даро́слым
В. даро́слы (неадуш.)
даро́слага (адуш.)		 даро́слую даро́слае даро́слыя (неадуш.)
даро́слых (адуш.)
Т. даро́слым даро́слай
даро́слаю		 даро́слым даро́слымі
М. даро́слым даро́слай даро́слым даро́слых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даро́слы, -ая, -ае.

1. Які выйшаў з дзіцячага ўзросту, набыў сталасць.

Д. юнак.

2. у знач. наз. даро́слы, -ага, м., даро́слая, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Чалавек, які дасягнуў поўнай сталасці па гадах, паводзінах, дзеяннях.

Дарослыя вялі гутарку на прызбе.

|| наз. даро́сласць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даро́слы

1. прил. взро́слый, совершенноле́тний;

2. в знач. сущ. взро́слый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які дасягнуў сталага ўзросту. Дарослыя людзі ажыўлена гутарылі. Брыль. / у знач. наз. даро́слы, ‑ага, м.; даро́слая, ‑ай, ж. Усе — і дарослыя, і дзеці — высыпалі сёння на вуліцу. Юрэвіч. [Таццяна] добра разумела, што дзеці прыйшлі не самі, іх прыслалі дарослыя — маці, дзяды. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарослы, сталы, вялікі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

сяка́ч², секача́, мн. секачы́, секачо́ў, м.

Дарослы самец дзіка, марскога коціка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

совершенноле́тний паўнале́тнік, даро́слы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́дзька

‘дарослы мужчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзя́дзька дзядзькі́
Р. дзя́дзькі дзядзько́ў
Д. дзя́дзьку дзядзька́м
В. дзя́дзьку дзядзько́ў
Т. дзя́дзькам дзядзька́мі
М. дзя́дзьку дзядзька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзя́дзя, -і, мн. -і, -яў, м.

Дарослы мужчына (у мове дзяцей).

Мама, у таго дзядзі смешны капялюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інфанты́л

‘дарослы, у якога захоўваюцца фізічныя і псіхічныя рысы дзіцяці’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інфанты́л інфанты́лы
Р. інфанты́ла інфанты́лаў
Д. інфанты́лу інфанты́лам
В. інфанты́ла інфанты́лаў
Т. інфанты́лам інфанты́ламі
М. інфанты́ле інфанты́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)