дапасава́ны, -ая, -ае (спец.).

Звязаны граматычнай сувяззю дапасавання.

Дапасаванае азначэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапасава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дапасава́ны дапасава́ная дапасава́нае дапасава́ныя
Р. дапасава́нага дапасава́най
дапасава́нае		 дапасава́нага дапасава́ных
Д. дапасава́наму дапасава́най дапасава́наму дапасава́ным
В. дапасава́ны (неадуш.)
дапасава́нага (адуш.)		 дапасава́ную дапасава́нае дапасава́ныя (неадуш.)
дапасава́ных (адуш.)
Т. дапасава́ным дапасава́най
дапасава́наю		 дапасава́ным дапасава́нымі
М. дапасава́ным дапасава́най дапасава́ным дапасава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапасава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дапасава́ны дапасава́ная дапасава́нае дапасава́ныя
Р. дапасава́нага дапасава́най
дапасава́нае		 дапасава́нага дапасава́ных
Д. дапасава́наму дапасава́най дапасава́наму дапасава́ным
В. дапасава́ны (неадуш.)
дапасава́нага (адуш.)		 дапасава́ную дапасава́нае дапасава́ныя (неадуш.)
дапасава́ных (адуш.)
Т. дапасава́ным дапасава́най
дапасава́наю		 дапасава́ным дапасава́нымі
М. дапасава́ным дапасава́най дапасава́ным дапасава́ных

Кароткая форма: дапасава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапасава́ны

1. (да чаго) согласо́ванный (с чем);

2. приспосо́бленный, применённый;

1, 2 см. дапасава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны граматычнай сувяззю дапасавання. Дапасаванае азначэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прило́женный

1. прыкла́дзены;

2. прыкла́дзены, прыба́ўлены, дада́дзены;

3. прыкла́дзены;

4. дастасава́ны, дапасава́ны, прыме́нены; см. приложи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нязгра́я (незграя), нізграя ’няраха’ (Нас., Яруш.), ’неакуратны чалавек’ (Юрч.), незгрэя ’няўклюда; нязграба; нехлямяжы, непрыгожы чалавек’ (ТС). Відаць, адваротны дэрыват ад нязграйный (нізграйньш) ’нязграбны’ (Бяльк.), незграйны, незгрэйны ’нехлямяжы, нязграбны’ (ТС), што да зграйны ’зграбны’ (Бяльк.) < польск. zgrany ’дапасаваны’ (да grać ’іграць’), параўн. зграя (гл.). Гл. таксама нязгрида.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)