дападкі́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дападкі́ дападка́я дападко́е дападкі́я
Р. дападко́га дападко́й
дападко́е		 дападко́га дападкі́х
Д. дападко́му дападко́й дападко́му дападкі́м
В. дападкі́ (неадуш.)
дападко́га (адуш.)		 дападку́ю дападко́е дападкі́я (неадуш.)
дападкі́х (адуш.)
Т. дападкі́м дападко́й
дападко́ю		 дападкі́м дападкі́мі
М. дападкі́м дападко́й дападкі́м дападкі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дападкі́ разг. до́шлый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дападкі́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Дасціпны, спрытны; пранырлівы. [Зося з Рыгорам] бачылі, як дападкія вароны старанна рэвізавалі праложаную баразну. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́шлый прост. дападкі́; дасці́пны, спры́тны, зда́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)