дападкі́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дападкі́ |
дападка́я |
дападко́е |
дападкі́я |
| Р. |
дападко́га |
дападко́й
дападко́е |
дападко́га |
дападкі́х |
| Д. |
дападко́му |
дападко́й |
дападко́му |
дападкі́м |
| В. |
дападкі́ (неадуш.)
дападко́га (адуш.) |
дападку́ю |
дападко́е |
дападкі́я (неадуш.)
дападкі́х (адуш.) |
| Т. |
дападкі́м |
дападко́й
дападко́ю |
дападкі́м |
дападкі́мі |
| М. |
дападкі́м |
дападко́й |
дападкі́м |
дападкі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дападкі́, ‑ая, ‑ое.
Абл. Дасціпны, спрытны; пранырлівы. [Зося з Рыгорам] бачылі, як дападкія вароны старанна рэвізавалі праложаную баразну. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́шлый прост. дападкі́; дасці́пны, спры́тны, зда́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)