Да́нцыг

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Да́нцыг
Р. Да́нцыга
Д. Да́нцыгу
В. Да́нцыг
Т. Да́нцыгам
М. Да́нцыгу

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Да́нциг г., уст. Да́нцыг, -га м.; см. Гда́ньск.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)