данскі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
данскі́ |
данска́я |
данско́е |
данскі́я |
| Р. |
данско́га |
данско́й
данско́е |
данско́га |
данскі́х |
| Д. |
данско́му |
данско́й |
данско́му |
данскі́м |
| В. |
данскі́ (неадуш.)
данско́га (адуш.) |
данску́ю |
данско́е |
данскі́я (неадуш.)
данскі́х (адуш.) |
| Т. |
данскі́м |
данско́й
данско́ю |
данскі́м |
данскі́мі |
| М. |
данскі́м |
данско́й |
данскі́м |
данскі́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наса́р, ‑а, м.
Прэснаводная рыба сямейства акунёвых; данскі ёрш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́лго-Донско́й судохо́дный кана́л и́мени В.И. Ле́нина Во́лга-Данскі́ суднахо́дны кана́л імя́ У.І. Ле́ніна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Наса́р 1 (носа́р) ’насаты чалавек’ (ТС). Да нос (гл.).
Наса́р 2 (носа́рь) ’ёрш-насар, Acerina acerina’ (Жук.), носу́ра ’тс’ (Дэмб.), укр. носар, носарик, носурик, рус. носа́рь ’данскі ёрш’, польск. дыял. nosacz. Ад нос; паводле Каламіец, назва ўзнікла ў паўднёварускіх гаворках (Каламіец, Происх., 23).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скаку́н в разн. знач. скаку́н, -на́ м.;
донско́й скаку́н данскі́ скаку́н;
подсеме́йство скакуно́в зоол. падсям’я́ скакуно́ў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаку́н, -на́ м.
1. скаку́н;
данскі́ с. — донско́й скаку́н;
2. зоол. скаку́н;
падсяме́йства ~но́ў — подсеме́йство скакуно́в;
3. спорт. прыгу́н;
4. разг. плясу́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаку́н, ‑а, м.
1. Конь з высокімі бегавымі якасцямі. Данскі скакун. Арабскі скакун. □ Скача ўлева, скача ўправа Конь-скакун. Чарот. З калгаснай стайні скакуноў Паспешна хлопцы запрагаюць. Танк. З-за ўзгорка на сівым скакуне паказаўся коннік. Гамолка.
2. Пра таго, хто скача (скочыў). [Грышка] падбег да самага краю і падаў руку Мельніку. Але ў яго не хапіла сілы выцягнуць гора-скакуна, і ён сам пачаў з’язджаць уніз. Рунец. // Спартсмен, які займаецца скачкамі. Спаборніцтвы скакуноў на лыжах.. прынеслі перамогу спартсменам «Лакаматыва». «Звязда».
3. Пра таго, хто не сядзіць на месцы, любіць скакаць, бегаць. — Іванка, ты спіш, ці што? Змарыла цябе, скакун ты гэтакі. М. Стральцоў. // перан. Пра тых, хто бегае, вышукваючы выгаду. Тутэйшыя мужчыны.. ведаюць, што дзе робіцца, носам чуюць, дзе рублём пахне. Няхай сабе назараўскія клічуць іх скакунамі. Да дзелавітых людзей мянушка не надта прыстае. Б. Стральцоў.
4. Разм. Той, хто танцуе, умее танцаваць. «Што ж ты стаў, .. Мікола? І чаму ж у круг не хочаш выйсці? Ты ж быў гэткім скакуном калісьці?» Макаль.
5. Жук, які пералятае нібы скачкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)